Uit Balans.
Er hoeft nog niet veel te gebeuren of mijn ritme is verstoord.
De pillen beginnen een deel van mijn leven te worden en zoals vaker met dingen die een deel van mijn leven zijn vergeet ik ze wel eens.
Letterlijk.
Vanmorgen dus. Het was al half elf toen ik mij bedacht dat ik vandaag nog geen pillen had ingenomen. En dan wordt het rekenen, als ik er dan drie inneem is de laatste pas om half elf uitgewerkt, dan kan ik sowieso niet slapen. Als ik er twee inneem moet ik dat op een praktisch moment doen zodat ik er het meest 'plezier' van heb.
Want dat ik er plezier van heb begin ik wel te merken. In plaats van te denken of ik iets zou kunnen doen en hoe dan begin ik aan dingen en kan mijzelf er beter toe zetten ze af te maken.
Het is nog klein, maar er beginnen systemen te ontstaan in mijn omgeving. Systemen die ik zelf heb gecreerd.
Opruimen bestaat niet meer uit als een kip zonder kop spullen verplaatsen, maar ik kan mij focussen op een onderdeel en dat tot het eind volbrengen. Dingen belanden in de kast waar ze horen, of in de richting van waar ze horen. En aan het eind van mijn onderneming is de tafel leeg!
Maar goed, dan moet ik ze dus wel blijven innemen, op de juiste tijd.
Het stoppen voor twee dagen is mij achteraf toch minder goed bevallen. De bijwerkingen die al stukken minder waren dan in het begin kwamen kneiterhard weer terug.
Op het moment dat ik wilde slapen was ik klaarwakker waardoor ik veel te laat in slaap viel, om vervolgens om zes uur 's morgens alweer wakker te zijn en te moeten bewegen.
De hartkloppingen waren ook weer een aantal keren van de partij, en daar word ik nou niet echt rustig van.
Het probleem van de pillen inplannen is dat ik ze moet innemen wanneer ze zijn uitgewerkt en de ADD op volle kracht.
Mijn telefoon wordt dus weer mijn beste vriend, alarm er op en gaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie!