Dag Dertig

Middenin mijn klaslokaal als ik de groep net stil heb en iets sta uit te leggen hoor ik ineens 'dingdong dingdong'. Klas weer onrustig, ja daar is noet zo veel voor nodig, "Juf Juf, wat is dat?" Tijd om jullie allemaal een pilletje te geven, denk ik, maar ik zeg niets. Sommige momenten zijn nu eenmaal niet handig om die stomme pillen in te moeten nemen. Op de fiets... In de trein... Voor de klas... Tijdens een vergadering... Om het voor mijzelf makkelijk te maken zou ik alles moeten laten vallen om dan die pil in te nemen, maar ja, hoe leg je dat uit? Alhoewel ik er best eerlijk over durf te zijn is het innemen van die pil toch ook een schaamtevol moment, ik word even met mijn neus op de feiten gedrukt en iedereen kan dat aanschouwen. En dus gaat dat alarm wel af, maar moet ik dan toch vooral besluiten om ze maar later in te nemen. Waardoor eigenlijl het volgende alarm weer te vroeg gaat en ik alsnog sta te rekenen. Of ik denk een uur later: 'had ik ze nou al ingenomen?' Van andere ADD'ers hoor ik gepraat over chaos-coaches... Is er ook een pillencoach? Dus probeer ik het innemen zoveel mogelijk thuis te plannen, of even snel, op straat voordat ik op mijn fiets stap. Als iedereen die medicijnen slikt op vaste momenten dit open en bloot zou doen, zouden we dan schrikken hoeveel er per dag aan medicijnen wordt verstouwd?