Dag Zestien

Ik ben ziek.
Echt echt echt ziek, zoals je ziek bent als je vijf bent.
Snotterdesnotter op de bank,
alleen maar TV kunnen kijken,
rare dromen over olifanten op fietsen en badend in het zweet wakker worden.
Als ik zo ziek ben leef ik in mijn eigen wereld.
En dus heb ik de pillen niet ingenomen.
Planning en structuur heb ik bij slapen niet nodig.
Maandag dan.
Vanmorgen dacht ik dat nu weer geen pillen innemen ook wel eens nadelig kon gaan werken, misschien komen de bijwerkingen wel terug als ik ze dan weer gebruik of ga ik weer zo genieten van mijn ADD-wereld dat ik ze niet meer in wil nemen.
Dus heb ik er vanmorgen wel een ingenomen...
En verder geslapen.
Kortom, weinig gemerkt, behalve een verschrikkelijke nare hoofdpijn 's middags, maar na gaan waar die bij hoort is nu onmogelijk.
Dus heb ik het vandaag maar gelaten bij een pil.
Morgen hopelijk weer wat beter.
En dan wel de pillen innemen.
En hopelijk niet weer terug bij af met de bijwerkingen.