Als ik mijn gedachten niet meer hoef te temmen
omdat het stil is in mijn hoofd
lijkt het leeg.
Als mijn hoofd niet meer werkt
om grenzen af te zetten
is de wereld groot.
Te groot om te omvatten
te leeg om leuk te lijken.
Nu het denken is gestopt
is er zoveel mogelijk
maar lijkt niets te kunnen.
Omdat ik stappen heb gemist,
kansen niet gegrepen
mijzelf niet echt begrepen.
Met mijn hoofd buitenspel
is er alleen maar ik.
Maar wie dat is ben ik vergeten.
En dus zijn er de tranen,
om wat was,
om wat is,
om wat kon,
om wat kan.
Om de vrijheid van teveel keuze
en het gebrek aan vertrouwen
in een ik die mij niet kent.
En ergens springt het zeker weten
dat alles goed zal komen.
- Posted using BlogPress from my iPhone
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie!